Καθένα από τα νησιά της Επαρχίας Θήρας διαθέτει τα γενικά χαρακτηριστικά: αμμουδιές κατάμαυρες, κατακόκκινες ή κατακίτρινες, απότομες ακτές, μονοπάτια που οδηγούν στις εξοχές με τα μυρωδικά, άγρια ή ήμερα φυτά, βράχοι, λόφοι και βουνά με περίεργα σχήματα και χρώματα, μοναστήρια, εξωκκλήσια και αγροτόσπιτα, συνθέσεις λαϊκής αρχιτεκτονικής, δρόμους και καλντερίμια που οδηγούν στις μικρές πλατείες των χωριών.

Καθένα από τα νησιά, εκτός από τα γενικά, διαθέτει και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως η Ανάφη, που συνδέεται με το μύθο της Αργοναυτικής Εκστρατείας, τα ηφαιστειογενή νησιά Θήρα (Σαντορίνη) και Θηρασία με τα γεωλογικά, προϊστορικά, κλασσικά, ιστορικά, βυζαντινά και μεσαιωνικά μνημεία, η Ίος πατρίδα του Ομήρου, η Σίκινος με το μεσαιωνικό κάστρο της στο κέντρο του οικισμού, η Φολέγανδρος ονοματισμένη από τον Φολέγανδρο, γιο του Βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και τη Χρυσοσπηλιά.

Το ηφαιστειογενές σύμπλεγμα της Σαντορίνης έχει χαρακτηριστικά, που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί (Καλντέρα, Ηφαίστεια), οι αρχαιότητες (πόλη των προϊστορικών χρόνων στο Ακρωτήρι και των κλασικών στην Αρχαία Θήρα), τα Βυζαντινά μνημεία (Βασιλική της Αγίας Ειρήνης στην Περίσσα, Παναγία Επισκοπή στη Μέσα Γωνιά), τα μεσαιωνικά οικοδομικά συμπλέγματα ή κτίσματα (Καστέλια και Γουλάδες), τα μεταβυζαντινά (μοναστήρια, εκκλησίες). Ακόμη, η κατακόκκινη και οι κατάμαυρες απέραντες παραλίες, τα πολύχρωμα κατακόρυφα βράχια, τα μονοπάτια, οι παλιές ιαματικές πηγές, η πόλη και τα χωριά με τη χαρακτηριστική εκκλησιαστική και λαϊκή αρχιτεκτονική. Τα πολυτελή ή και παραδοσιακά ξενοδοχεία και εστιατόρια, οι καφετέριες και τα μπαρ με τη μοναδική θέα, τα παραθαλάσσια καταλύματα ύπνου, εστίασης και διασκέδασης. Αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αναδεικνύουν τη Σαντορίνη ως τον πρώτο τουριστικό προορισμό στην Ευρώπη και δεύτερο στον κόσμο, αλλά και ως το πιο ρομαντικό νησί της Ελλάδας.

Γεωγραφία

Το νησιωτικό σύμπλεγμα της Σαντορίνης αποτελείται από τα νησιά: Θήρα, Θηρασία, Ασπρονήσι, Παλαιά και Νέα Καμένη (Ηφαίστεια) και βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο των Κυκλάδων, στο Αιγαίο Πέλαγος, 63 ναυτικά μίλια βόρεια της Κρήτης. Η επιφάνειά της Θήρας είναι 73 τ. χλμ. και ο πληθυσμός της, μοιρασμένος σε δεκατέσσερα χωριά, είναι 13.600 άτομα, σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

Ιστορία

Ανθρώπινη παρουσία στο νησί φαίνεται ότι υπήρχε από τα μέσα της τρίτης χιλιετίας προ Χριστού. Η ανασκαφή στο Ακρωτήρι βεβαιώνει ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα συνεχίστηκε μέχρι τη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου γύρω στα 1500 π.Χ., η οποία έθαψε ολόκληρο το νησί κάτω από παχύτατα στρώματα θηραϊκής γης. Κάθε ίχνος ανθρώπινης δραστηριότητας εξαφανίστηκε από το νησί μέχρι το τέλος του 13ου αιώνα π.Χ.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το νησί αρχικά ονομαζόταν Στρογγύλη, από το σχήμα του και αργότερα, εξαιτίας της ομορφιάς του, ονομάστηκε Καλλίστη, όπου και εγκαταστάθηκαν Φοίνικες. Μετά από τους Φοίνικες, έφτασαν οι Λακεδαιμόνιοι και έδωσαν στο νησί το όνομα του αρχηγού τους Θήρα. Τον 9ο αιώνα π.Χ., η Θήρα γίνεται σταθμός που ενώνει την Ανατολή με τη Δύση της εποχής εκείνης και υιοθετεί το φοινικικό αλφάβητο για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας. Γύρω στα 630 π.Χ., στα βόρεια παράλια της Αφρικής ιδρύεται η Κυρήνη, η μοναδική αποικία των Θηραίων. Τους αιώνες της Κλασσικής Εποχής στην Ελλάδα (5ος και 4ος αι. π.Χ.), η Θήρα δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα. Τον καιρό του Πελοποννησιακού πολέμου, καθώς ήταν φυσικό, η Θήρα πήγε με το μέρος της Σπάρτης. Στα Ελληνιστικά χρόνια, η στρατηγική θέση του νησιού έκανε τη Θήρα πολύτιμη βάση για τις πολεμικές επιχειρήσεις των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Αιγαίο.
Στην τεράστια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Θήρα δεν είναι παρά ένα μικροσκοπικό νησί, όπου όμως ο Χριστιανισμός έφτασε νωρίς και φαίνεται πως από τον τέταρτο κιόλας αιώνα υπήρχε οργανωμένη εκκλησία. Ούτε πολιτική, ούτε ιδιαίτερη στρατιωτική σημασία φαίνεται πως είχε το νησί στα Βυζαντινά χρόνια παρά το ότι ο Αλέξιος Α’ ο Κομνηνός (1081-1118) ίδρυσε το ναό της Παναγίας Επισκοπής στη Γωνιά.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της Τέταρτης Σταυροφορίας (1204), ιδρύθηκε το Δουκάτο της Νάξου και η Θήρα έγινε η έδρα για τη μία από τις τέσσερις λατινικές επισκοπές του Δουκάτου. Το όνομα Σαντορίνη το πήρε τότε από τους Σταυροφόρους, κατ’ άλλους από την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Santa Irini), που βρίσκεται στην Περίσσα, και κατ’ άλλους από την εκκλησία της Αγίας Ειρήνης που βρίσκεται στη Ρίβα της Θηρασιάς. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας (1207 - 1579), παρά το ότι η Σαντορίνη γνώρισε την ανάπτυξη της βαμβακοκαλλιέργειας και της αμπελουργίας, το νησί υπέφερε τόσο από τις πειρατικές επιδρομές, όσο και από τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στους τοπικούς Λατίνους δυνάστες ή ανάμεσα στο Δούκα και το Σουλτάνο.
Η τουρκική κατάκτηση (1579 - 1821) συντέλεσε στην καταστολή της πειρατείας και στην ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου. Οι Σαντορινιοί δημιούργησαν στενές σχέσεις με τα μεγάλα λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου (Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη, Οδησσό), όπου και ίδρυσαν σημαντικές παροικίες. Το 1821, η Σαντορίνη συμμετείχε με τα πλοία της στον απελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Τούρκων και το 1830 εντάχθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, ανθούν η ναυτιλία, η κλωστοϋφαντουργία, η επεξεργασία τομάτας και η οινοποιία. Το πέρασμα όμως, από τα ιστιοφόρα στα ατμοκίνητα πλοία και η μεταφορά των εργοστασίων του νησιού στην ηπειρωτική Ελλάδα, έπληξαν την οικονομία του νησιού. Μετά το σεισμό του 1956, ο πληθυσμός μειώθηκε πολύ και υπήρξε οικονομική καταστροφή. Ο τουρισμός που άρχισε στο τέλος της δεκαετίας του ’70 έφερε και την οικονομική ανάκαμψη στο νησί.

Η προϊστορική πόλη του Ακρωτηρίου

(Από τον καθηγητή Χρίστο Ντούμα, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής Ανασκαφών Ακρωτηρίου)

Χάρη στη διάνοιξη βαθιών σκαμμάτων για τη θεμελίωση των στύλων για το νέο στέγαστρο, σήμερα είμαστε σε θέση να σκιαγραφήσουμε την ιστορία του προϊστορικού οικισμού στη νότια παραλία του νησιού. Ιδρυμένο κατά τη νεολιθική περίοδο (μέσα της 5ης χιλιετίας π.Χ.), το μικρό νεολιθικό χωριό παρακολούθησε την εξέλιξη του κυκλαδικού πολιτισμού της 3ης χιλιετίας π.Χ. (Πρωτοκυκλαδική περίοδος) και χάρη στην στρατηγικής σημασίας γεωγραφική θέση του, αναπτύχθηκε στο κοσμοπολίτικο εμπορικό λιμάνι, του οποίου τα επιβλητικά ερείπια θαυμάζει σήμερα ο επισκέπτης.
Κατά τη Μεσoκυκλαδική περίοδο (2000-1650 π.Χ.), η πόλη του Ακρωτηρίου διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στη διακίνηση αγαθών και στην ανάπτυξη μεταλλουργικών δραστηριοτήτων που την έφεραν στην πρωτοπορία των εξελίξεων όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στη Μεσόγειο γενικότερα. Ο υλικός πλούτος, που οι δραστηριότητες αυτές απέφεραν, επέτρεψε στους κατοίκους της πόλης όχι μόνο να επιβιώνουν μετά από κάθε μεγάλη σεισμική καταστροφή αλλά και να την ανοικοδομούν και να την στολίζουν με όλο και πιο επιβλητικά οικοδομήματα. Αψευδείς μάρτυρες αυτής της συνεχούς ανάπτυξης είναι και τα μοναδικά έργα τέχνης που σώθηκαν κάτω από τα ερείπια κάθε καταστροφής. Οι καλλιτεχνικές δημιουργίες που εκδηλώνονται με την πολυχρωμία, τις εικονιστικές παραστάσεις και τις αφηγηματικές σκηνές στην αγγειογραφία της Μεσοκυκλαδικής περιόδου αποτελούν προβαθμίδες της μεγάλης ζωγραφικής, που θα κοσμήσει με τοιχογραφίες τα κτήρια της επόμενης και τελευταίας φάσης (Υστεροκυκλαδικής 1) στη ζωή της πόλης. Η τεράστια έκρηξη του ηφαιστείου περί τα μέσα του 17ου αι. π.Χ., μαζί με τις όποιες επιπτώσεις της στα πράγματα της Μεσογείου, έκοψε απότομα το νήμα της ζωής των Θηραίων θάβοντας ολόκληρο το νησί τους κάτω από παχιά στρώματα ηφαιστειακών αποθέσεων. Ωστόσο, χάρη στην έκρηξη αυτή διατηρήθηκε το τελικό στιγμιότυπο από την εξελικτική πορεία τεσσάρων χιλιάδων χρόνων ενός μοναδικού πολιτισμού.
Στοιχείο, που πέρα από κάθε τι άλλο αποκαλύπτει τον φιλελεύθερο χαρακτήρα και την «αστική», κατά κάποιο τρόπο, νοοτροπία της κοινωνίας του Ακρωτηρίου, είναι η μεγάλη χρήση και διάδοση της τέχνης. Ούτε ένα από τα κτήρια που έχουν ως τώρα αποκαλυφθεί δε βρέθηκε χωρίς να διαθέτει τουλάχιστον ένα δωμάτιο διακοσμημένο με τοιχογραφίες. Είναι σαν η νέα πόλη να είχε μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργαστήριο, όπου πάτρωνες και καλλιτέχνες αμίλλονταν πώς να αναδείξουν καλύτερα την κοινωνική τους θέση οι μεν, το καλλιτεχνικό τους ταλέντο οι δε. Ως άμιλλα δε μεταξύ των πολυταξιδεμένων και κοσμογυρισμένων ναυτικών του Ακρωτηρίου θα μπορούσε να ερμηνευθεί και η μεγάλη ποικιλία θεμάτων, κυρίως εκείνων που απεικονίζουν τοπία εξωτικά με ζώα και φυτά άγνωστα στο περιβάλλον του Αιγαίου. Παρόμοια άμιλλα δε φαίνεται να είχε προηγούμενο σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου.
Ωστόσο, η πόλη του Ακρωτηρίου είχε εξελιχθεί σε ένα κοσμοπολίτικο εμπορικό λιμάνι, καθώς μαρτυρούν τα εξωτικά αντικείμενα που αναδύονται μέσα από τα ερείπιά της. Οι πλούσιοι πολυταξιδεμένοι ναυτικοί της αμίλλονταν να διακοσμήσουν τα σπίτια τους με τοιχογραφίες που με τα θέματά τους διατράνωναν ακριβώς αυτή τους την ιδιότητα. Τα εξωτικά τοπία με πανίδα και χλωρίδα άγνωστη στο Αιγαίο προκαλούσαν τον θαυμασμό στους τεχνίτες και τους χειρώνακτες της γης ενώ ταυτόχρονα ανέβαζαν το κύρος αυτών που συνέβαλλαν στον πλούτο της πόλης, των εμπόρων και των ναυτικών. Ο πλούτος όμως, αυτός μετέτρεψε σταδιακά και τον χαρακτήρα των κατοίκων της πόλης. Ο αρχαιολόγος που αναδιφά τα ερείπια της πόλης έχει έντονη την αίσθηση ότι διαβάζει την ιστορία μιας καταναλωτικής κοινωνίας.

Η πόλη της Αρχαίας Θήρας

(Από τη Μάγια Ευσταθίου, Αρχαιολόγος στην ΚΑ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Υπουργείο Πολιτισμού)

Όταν στις αρχές του 8ου αιώνα π.Χ. έφθασαν στο νησί Δωριείς άποικοι, πιθανώς Σπαρτιάτες, με αρχηγό το Θήρα, ίδρυσαν την ομώνυμη του οικιστή πόλη τους στην απόκρημνη, φυσικά οχυρωμένη κορυφή του Μέσα Βουνού, ενός λόφου (385 μ.) που ανήκει στον προηφαιστειακό πυρήνα του νησιού και δεσπόζει στο νοτιοανατολικό του άκρο. Λιθόστρωτοι δρόμοι στις πλαγιές της Σελλάδας, του διάσελου που ενώνει το λόφο με τον ορεινό όγκο του Προφήτη Ηλία στα ΒΔ, συνέδεαν την πόλη με τις παράκτιες περιοχές στους πρόποδες του Μέσα Βουνού, όπου ιδρύθηκαν τα επίνειά της, η Οία στα βόρεια (Καμάρι) και η Ελευσίς στα νότια (Περίσσα). Σήμερα, πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο, προσφέρει και πάλι η Σελλάδα (αμαξιτός δρόμος από το Καμάρι – μονοπάτια).
Η πόλη κατοικήθηκε για περισσότερο από χίλια χρόνια και ήταν το διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο της πόλης – κράτους της Θήρας, που περιελάμβανε έξι ακόμα οικισμούς. Ιδιαίτερη οικοδομική ανάπτυξη γνώρισε στους ελληνιστικούς χρόνους εποχή που η Θήρα αποτέλεσε εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης στο Αιγαίο, κτήση των βασιλέων της Αιγύπτου, Πτολεμαίων. Από τον 3ο αι. μ.Χ., εγκαταλείπεται σταδιακά και στα παλαιοχριστιανικά χρόνια δε βρίσκεται πια σε ακμή, εξακολουθεί όμως, να κατοικείται, και τον 8ο αι. μ.Χ., προσφέρει καταφύγιο από τις αραβικές επιδρομές στους κατοίκους των επινείων, που κτίζουν, ανάμεσα στα ερειπωμένα πια κτήριά της, πρόχειρα καταλύματα με οικοδομικό υλικό από τα αρχαία κτήρια.
Αν και η συνεχής κατοίκηση κατέστρεψε τα περισσότερα κατάλοιπα των πρώιμων περιόδων, η πόλη, ανασκαμμένη σε μεγάλη έκταση από γερμανούς επιστήμονες υπό τη διεύθυνση του Hiller von Gaertringen (1896-1902), δίνει μία ολοκληρωμένη εικόνα της μορφής και οργάνωσής της στους ελληνιστικούς – ρωμαϊκούς χρόνους, ενώ το πλήθος των επιγραφών και κινητών ευρημάτων που αποκαλύφθηκαν σε αυτήν και τα νεκροταφεία της –πολλά εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο στα Φηρά– αποτελούν την κύρια πηγή πληροφοριών για την ιστορία του νησιού στην αρχαιότητα.
Κτισμένη επάνω από την υψομετρική γραμμή των 320 μ., με κεντρικό άξονα ένα δρόμο που τη διατρέχει κατά το μήκος της (Β/ΒΔ-ΝΑ), η πόλη καταλαμβάνει την επιμήκη ράχη του λόφου. Ο πυρήνας της αναπτύσσεται σε διαδοχικά άνδηρα στην ομαλότερη ανατολική πλαγιά, ενώ τα άκρα και οι απόκρημνες παρυφές της ράχης φιλοξενούν κυρίως τόπους λατρείας. Την προσπάθεια των κατοίκων να δαμάσουν το επικλινές και βραχώδες του εδάφους φανερώνει η κατασκευή αλλεπάλληλων ισχυρών αναλημμάτων και η συχνή χρήση του προσφερόμενου βράχου, ενώ το πλήθος των υπόγειων υδατοδεξαμενών μαρτυρεί τη λύση στην οποία προσέφυγαν για την εξασφάλιση νερού.
Δημόσια κτήρια, αγορές, καταστήματα, θέατρο, λουτρά, συνοικίες με ιδιωτικές κατοικίες, ναοί, ιερά και ένα άρτιο οδικό δίκτυο με αποχετευτικό σύστημα συνθέτουν την εικόνα της πόλης, στην οποία επικρατούν οι λιτές αρχιτεκτονικές μορφές. Σημαντικότερος τόπος λατρείας, η «Αγορά των Θεών» στο νότιο άκρο, όπου δεσπόζει το ιερό του Απόλλωνα Καρνείου, του Θεού των Δωριέων που κυριαρχούσε στη θρησκευτική ζωή της Θήρας, και πολυάριθμες επιγραφές στους βράχους διασώζουν τα αρχαιότερα δείγματα του ελληνικού αλφαβήτου στο Αιγαίο.
Η σπουδαιότητα του αρχαιολογικού χώρου και η εγκατάλειψή του επί δεκαετίες ελλείψει πιστώσεων οδήγησαν την ΚΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών – Κλασικών Αρχαιοτήτων στο σχεδιασμό του έργου «Διαμόρφωση – Ανάδειξη Αρχαιολογικού Χώρου Αρχαίας Θήρας», το οποίο εντάχθηκε στο ΠΕΠ Νοτίου Αιγαίου 2000 – 2006 και συγχρηματοδοτείται κατά 75% από την Ευρωπαϊκή Ένωση και 25% από το Ελληνικό Δημόσιο. Έχοντας επιτελέσει ήδη τους στόχους του στους τομείς ανάδειξης – προστασίας των μνημείων, διαμόρφωσης – οργάνωσης του χώρου και ενημέρωσης των επισκεπτών, το έργο έχει ως κύριο αντικείμενό του την οργάνωση της περιοχής εισόδου του αρχαιολογικού χώρου, με την εξασφάλιση υποδομών εξυπηρέτησης των επισκεπτών.
Ο επισκέπτης, περιδιαβαίνοντας τους λιθόστρωτους δρόμους της αρχαίας πόλης, ανάμεσα σε κτήρια που συχνά διατηρούνται σε μεγάλο ύψος, μπορεί να κατανοήσει τη μορφή και οργάνωσή της, να γνωρίσει τα μνημεία της και να αφουγκρασθεί τη ζωή των κατοίκων της, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα μία μοναδική θέα στο Αιγαίο.

Ζωντανή η παράδοση στη Σαντορίνη

Ο επισκέπτης της Σαντορίνης διαπιστώνει με ευχάριστη έκπληξη ότι η παράδοση στη Σαντορίνη διατηρείται και σήμερα στις μικρές κοινωνίες των χωριών.
Τα «αγιομνήσια», τα θρησκευτικά δηλαδή πανηγύρια, οι γάμοι με τα παραδοσιακά έθιμα και τα τοπικά μουσικά όργανα, που συνοδεύουν τα δρώμενα της γαμήλιας τελετής, τα τοπικά φαγητά, όπως φάβα, τοματοκεφτέδες κ.ά., τα γλυκά μελιτίνια (πασχαλινά γλυκίσματα) και το κουφέτο (γλυκό του γάμου) κ.ά., τα ζώα που χρησιμοποιούνται ακόμη στις γεωργικές εργασίες π.χ. ζευγάρισμα, αλώνισμα και σαν μεταφορικά μέσα, τα σπίτια, που είναι στολισμένα με παλιά έπιπλα και σκεύη και διακοσμημένα με χειροποίητα παλιά κεντήματα και παλιές ζωγραφιές και φωτογραφίες, οι κάναβες όπου πατιούνται τα σταφύλια και παράγεται το κρασί από τους ίδιους τους παραγωγούς – αμπελουργούς, όλα αυτά είναι μερικά στοιχεία της ζωντανής παράδοσης στη Σαντορίνη.
Αυτά και άλλα έθιμα της ζωντανής παράδοσης πρέπει να επιδιώξει να γνωρίσει και να «ζήσει» ο επισκέπτης, για να ολοκληρώσει τη γνωριμία του με τον παράξενο αυτό ηφαιστειογέννητο τόπο και τους κατοίκους του.

Η γαστρονομία της Σαντορίνης

Σαν προορισμός, η Σαντορίνη δεν είναι απλά και μόνο ωραίες παραλίες και έντονη νυκτερινή διασκέδαση. Είναι νησί με πλούσια παράδοση, με παραδοσιακά πανηγύρια που χαλάνε τον κόσμο και μια σειρά από γευστικές απολαύσεις, που αν τις ψάξετε θα σας οδηγήσουν σε καινούργια μονοπάτια.
Στη Σαντορίνη, σίγουρα θα δοκιμάστε άνυδρη φάβα «παντρεμένη» με καβουρδισμένο κρεμμυδάκι, μια ντοματοσαλάτα από μικρά άνυδρα ντοματάκια μαζί με ξιδάτα καππαρόφυλλα και μια πιατέλα αρωματικούς ντοματοκεφτέδες. Η ντομάτα της Σαντορίνης δεν ποτίζεται ποτέ. Το μοναδικό νερό που παίρνει είναι η υγρασία του αέρα, γι’ αυτό είναι και διπλονόστιμη σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ντομάτα. Η άσπρη μελιτζάνα, ολόγλυκια, δε χρειάζεται ποτέ ξεπίκρισμα. Γεύσεις σπάνιες, που η νοστιμιά τους βασίζεται περισσότερο στην καθαρή και νόστιμη πρώτη ύλη, παρά στην τέχνη του μάγειρα. Κλείστε το γεύμα σας με δυο μελιτίνια. Αυτό το σπάνιο καλοδουλεμένο παραδοσιακό μυζηθροπιτάκι, κεντημένο με τουλάχιστον 50 «τσιμπήματα» γύρω – γύρω, δείχνοντας τη δεξιοσύνη της νοικοκυράς και αρωματισμένο με μαστίχα από τη Χίο.
Το καλύτερο τυρί της Σαντορίνης είναι το χλωρό. Ένα θαυμάσιο τυρί μικρής παραγωγής με έντονες οξύτητες που όταν ωριμάσει σκληραίνει και μπορεί ακόμα και να τριφτεί στα μακαρόνια δίνοντας μια πολύ χαρακτηριστική γεύση.
Το κορυφαίο νησί στην παραγωγή κρασιού είναι φυσικά η Σαντορίνη με τρεις δεσπόζουσες ποικιλίες. Το ασύρτικο, το αθήρι και το αηδάνι. Ποικιλίες που δίνουν λευκά κρασιά με ισχυρές οξύτητες, αλλά όταν λιαστούν οι ρώγες τους δίνουν το περίφημο γλυκό vinsanto.

Κουζίνα γεμάτη γεύσεις

Η κουζίνα της Σαντορίνης βασίζεται κυρίως στα αγροτικά της προϊόντα. Προϊόντα θρεμμένα με το ηφαιστειογενές χώμα της, τη δροσιά της θάλασσας και τον αιγαιοπελαγίτικο ήλιο. Προϊόντα με γεύση μοναδική που μας δίνουν εξαίρετο υλικό για φαγητά πρωτότυπα, γευστικά και υγιεινά. Τα πιο ιδιαίτερα προϊόντα της Σαντορίνης είναι τα παρακάτω:
Σαντορινιό ντοματάκι
Το διάσημο σαντορινιό ντοματάκι είναι μία ποικιλία μοναδική που ευδοκιμεί χάρη στο άνυδρο έδαφος και κυριάρχησε στις καλλιέργειες του νησιού από το 18ο έως τον 20ο αιώνα. Μοναδικής γεύσης είναι και ο τοματοπελτές που παράγεται από το ντοματάκι καθώς και οι τοματοκεφτέδες, ένα από τα παραδοσιακά πιάτα της Σαντορίνης.
Φάβα
Η σαντορινιά φάβα είναι επίσης, ξεχωριστή καθώς έχει το χαρακτηριστικό ότι χυλώνει από μόνη της, είναι πιο σφιχτή και με εξευγενισμένο άρωμα. Θα τη συναντήσετε σε όλες τις παραλλαγές της, σε πολλές συνταγές, «παντρεμένη» με κρεμμύδι, με κομματάκια από χοιρινό, αλλά και σε σούπα ή με μελιτζάνες και ντομάτες.
Χλωρό τυρί
Φρέσκο κατσικίσιο τυρί με κρεμώδη υφή, σε μορφή ανθότυρου και ελαφρώς ξινή γεύση.
Κάππαρη
Στο νησί φύεται η άγρια κάππαρη, από την οποία συλλέγουμε τον ανθό και τα φύλλα. Χαρακτηριστικό είναι το έντονο άρωμά της και η πικάντικη γεύση της.
Άσπρη μελιτζάνα
Διαφέρει από τις υπόλοιπες καθώς, είναι πολύ γλυκιά και ζουμερή, λόγω της ιδιαιτερότητας του εδάφους και δεν χρειάζεται ξεπίκρισμα.
Κατσούνι
Πρόκειται για ένα είδος πολύ γευστικού αγγουριού.
Κολοκυθάκι
Χαρακτηριστικό του το στρογγυλό σχήμα.
Καρπούζι
Μικρό, σκούρο και με πολλά σπόρια και έντονο κόκκινο χρώμα εσωτερικά, το σαντορινιό καρπούζι ξεχωρίζει για τη γεύση του.
Τα προϊόντα αυτά αποτελούν την πρώτη ύλη για υπέροχες συνταγές, είτε παραδοσιακές είτε πιο μοντέρνες. Αναζητήστε τη γευστική απόλαυση που θα σας προσφέρουν τα εστιατόρια και οι ταβέρνες του νησιού, συντροφιά πάντα με ένα ποτήρι σαντορινιού κρασιού. Η εμπειρία θα σας ενθουσιάσει!

Ο σαντορινιός αμπελώνας

(Από την Αγγελική Γεωργαντοπούλου)
Η καλλιέργεια της αμπέλου στη Σαντορίνη έχει ιστορία 3.500 χρόνων. Ευρήματα των ανασκαφών της προϊστορικής πόλης του Ακρωτηρίου αποδεικνύουν πως η αμπελοκαλλιέργεια, η οινοποίηση και το εμπόριο κρασιού αποτελούσαν σημαντικές δραστηριότητες των κατοίκων. Η έκρηξη του ηφαιστείου το 17ο αιώνα π.Χ. εξαφάνισε κάθε ίχνος ανθρώπινης ζωής και φυτικής βλάστησης από το νησί για τρεις αιώνες περίπου.
Οι Φοίνικες, πρώτοι άποικοι μετά την καταστροφή, κατά τον Ηρόδοτο, αλλά και όσοι τους ακολούθησαν, έπρεπε να αντιμετωπίσουν ένα ακραίο οικοσύστημα, προκειμένου να επιβιώσουν. Για να καλύψουν τις ανάγκες διατροφής τους δοκίμασαν να καλλιεργήσουν φυτά διαφορετικών ειδών που έφεραν μαζί τους και τους ήταν γνώριμα.
Μόνο η άμπελος κατόρθωσε να επιβιώσει στη διάρκεια των αιώνων στο αφιλόξενο περιβάλλον της Σαντορίνης. Φυτό ευπροσάρμοστο και ιδιαίτερα ανθεκτικό στις ξηροθερμικές συνθήκες του νησιού, διαθέτει πλούσιο και δυνατό ριζικό σύστημα που διαπερνά τη θηραϊκή γη. «Άσπα» ονομάζουν οι ντόπιοι το σκληρό και συνεκτικό έδαφος που δημιουργήθηκε από αλλεπάλληλα στρώματα ηφαιστειακών υλικών τέφρα, λάβα, ελαφρόπετρα και σκουριά, καλύπτοντας το ασβεστολιθικής και σχιστολιθικής προέλευσης υπέδαφος, κατά τις διαδοχικές εκρήξεις.
Αιώνες ανθρώπινου μόχθου αποτυπώνονται πάνω στο νησιωτικό τοπίο και μαρτυρούν τις προσπάθειες των Σαντορινιών όλων των εποχών να τιθασεύσουν τη γη τους. Η καλλιεργημένη έκταση ξεκινά από υψόμετρο μεγαλύτερο των 300 μέτρων και τα αμπέλια κατηφορίζουν μέχρι το επίπεδο της θάλασσας. Διαμόρφωσαν πεζούλες στις πλαγιές χτίζοντας ξερολιθιές με κομμάτια πετρωμένης λάβας, προκειμένου να προστατεύσουν το έδαφος από τη διάβρωση που προκαλούν οι ισχυροί άνεμοι που σαρώνουν το νησί σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, να αυξήσουν το γεωργικό έδαφος και να περιορίσουν τις απώλειες του νερού των ελάχιστων βροχοπτώσεων.
Κάθε χειρισμός του εδάφους –όργωμα, λάκκισμα– στοχεύει στη βελτίωση της απορρόφησης του πολύτιμου βρόχινου νερού του χειμώνα. Το καλοκαίρι μόνο οι θαλασσινές ομίχλες, που καλύπτουν το νησί, δροσίζουν τα διψασμένα φυτά τις πρωινές ώρες. Στη συνέχεια, τα ισχυρά μελτέμια και ο καυτός ήλιος στεγνώνουν τα σταφύλια από την υγρασία, απομακρύνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης ασθενειών όπως ο περονόσπορος και ο βοτρύτης. Η μόνη επέμβαση που απαιτείται για φυτοπροστασία είναι το θειάφισμα επιτρέποντας την εφαρμογή των αρχών της βιολογικής καλλιέργειας.
Για να προστατεύσουν τα φυτά από τους ισχυρούς ανέμους και να περιορίσουν τις ανάγκες σε νερό, οι αμπελουργοί της Σαντορίνης υιοθέτησαν και τελειοποίησαν μια αρχέγονη τεχνική κλαδέματος, τις «κουλούρες». Σχηματίζουν με το κλάδεμα ένα χαμηλό φυτικό καλάθι μέσα στο οποίο ωριμάζουν προφυλαγμένα τα σταφύλια, χωρίς να κινδυνεύει η παραγωγή από τα δυνατά χτυπήματα της άμμου που παρασύρεται από τον άνεμο.
Τα αμμώδη και λεπτόκοκκα εδάφη, φτωχά σε θρεπτικά συστατικά, με ελάχιστη περιεκτικότητα σε άργιλο προστάτευσαν τον αμπελώνα της Σαντορίνης από τη φυλλοξήρα. Σήμερα αποτελεί έναν από τους ελάχιστους αυτόρριζους ευρωπαϊκούς αμπελώνες. Οι αμπελουργοί μπορούν να ανανεώνουν τα αμπέλια τους με καταβολάδες και μοσχεύματα, χωρίς να επιβαρύνονται οικονομικά για να προμηθεύονται εμβολιασμένα αμερικάνικα υποκείμενα, που παρουσιάζουν και ευαισθησία στις διάφορες ιώσεις.
Οι γηγενείς ποικιλίες βυθίζουν απευθείας τις ρίζες τους στο ηφαιστειογενές έδαφος εδώ και αιώνες. Ασύρτικο, αθήρι, αηδάνι, μαντηλαριά, μαυροτράγανο, βουδόματο, ποταμίσι, γαϊδουριά είναι μερικές από τις σαράντα σχεδόν ποικιλίες σταφυλιού, που καλλιεργούνται στα 15.000 στρέμματα του σαντορινιού αμπελώνα. Η μέση στρεμματική απόδοση είναι πολύ χαμηλή, περίπου 350 κιλά, η ποιότητα της παραγωγής όμως είναι εξαιρετική. Συνήθως, η παραγωγή ανέρχεται στους 4.500 τόνους περίπου, ενώ η συνολική παραγωγή κρασιού στους 3.200 τόνους. Υπάρχουν όμως, χρονιές με εξαιρετικά χαμηλή παραγωγή λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών.
Από τα σταφύλια των ντόπιων ποικιλιών, παράγονται κρασιά υψηλής ποιότητας που εκφράζουν απόλυτα το μοναδικό οικοσύστημα της Σαντορίνης.
Το Ασύρτικο είναι η σημαντικότερη καλλιεργούμενη ποικιλία καθώς αποτελεί το 80% περίπου της σταφυλικής παραγωγής. Πρόκειται για πολυδυναμική ποικιλία με εξαιρετικές ικανότητες προσαρμογής σε διαφορετικές βιοκλιματικές συνθήκες. Για το λόγο αυτό, η καλλιέργειά της έχει επεκταθεί σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Στο οικοσύστημα της Σαντορίνης αποκτά μια μοναδική έκφραση δίνοντας κρασιά με μεταλλικό χαρακτήρα, πληθωρικό σώμα και μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλη, ενώ παράλληλα διατηρούν υψηλή οξύτητα και φρεσκάδα.
Το Αθήρι είναι λευκή ποικιλία κρητικής καταγωγής, πρώιμη, αρωματική και υψηλόβαθμη που χρησιμοποιείται κυρίως σε ανάμιξη με το ασύρτικο.
Το Αηδάνι, που επίσης καλλιεργείται σε μικρό ποσοστό, έχει έντονο και ταυτόχρονα λεπτό άρωμα και χρησιμοποιείται κυρίως σε ανάμιξη με το ασύρτικο για να δώσει αρώματα στο vinsanto.
Η Μαντηλαριά είναι η πλέον διαδεδομένη ερυθρή ποικιλία στο νησί αλλά και σε όλα τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Έχει χαρακτηριστικά έντονο χρώμα, μέτριο περιεχόμενο σε αλκοόλη και υψηλή οξύτητα. Σε πολλές περιπτώσεις, συνοινοποιείται με το λευκό ασύρτικο για την παραγωγή ερυθρών ξηρών κρασιών. Παραδοσιακά, τα σταφύλια της μαντηλαριάς λιάζονταν προκειμένου να δώσουν ερυθρό γλυκό κρασί.
Το Μαυροτράγανο είναι ερυθρή γηγενής ποικιλία των Κυκλάδων που γνωρίζει ιδιαίτερη αναγνώριση τα τελευταία χρόνια και η καλλιέργειά του εξαπλώνεται, καθώς παράγει κρασιά υψηλόβαθμα, πλούσια σε φαινολικά συστατικά και χρώμα και αξιοσημείωτη ικανότητα για παλαίωση.
Τη δεκαετία του ’70 αναγνωρίσθηκε νομοθετικά η «Ονομασία Προελεύσεως Σαντορίνη Ανωτέρας Ποιότητας» για τα λευκά κρασιά ξηρά ή γλυκά που παράγονται στις νήσους Θήρα και Θηρασιά από τις ποικιλίες ασύρτικο, αθήρι και αηδάνι. Υπάρχουν τρεις τύποι κρασιού που μπορούν να φέρουν την «Ονομασία Προελεύσεως Σαντορίνη Ανωτέρας Ποιότητας»:
- Το φρέσκο, δροσερό αλλά και πληθωρικό λευκό ξηρό κρασί με την υψηλή οξύτητα και το μεταλλικό χαρακτήρα.
- Το Νυχτέρι, που εκφράζει τον παραδοσιακό τύπο του λευκού σαντορινιού κρασιού, ώριμου, σύνθετου, υψηλόβαθμου, και παλαιωμένου σε βαρέλι για λίγους μήνες. Το όνομα νυχτέρι δόθηκε στο κρασί, γιατί στο παρελθόν όλη η διαδικασία της οινοποίησης γινόταν τη νύχτα, που οι θερμοκρασίες ήταν χαμηλότερες και δεν υπήρχε ηλιακό φως, προκειμένου να ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι της οξείδωσης και αλλοίωσης του προϊόντος.
- Το εξαιρετικό Vinsanto, λευκό γλυκό λιαστό κρασί. Το Vinsanto παράγεται από υπερώριμα λευκά σταφύλια που απλώνονται και λιάζονται για αρκετές μέρες κάτω από τον καυτό ήλιο της Σαντορίνης για να δώσουν το συμπυκνωμένο, γλυκό, χρυσαφί κρασί με το εκρηκτικό άρωμα σταφίδας, ξερού σύκου, μελιού, ξηρών καρπών και καφέ. Το Vinsanto ωριμάζει για χρόνια σε δρύινα βαρέλια και επιδέχεται ακόμη μεγαλύτερη ωρίμανση σε φιάλες.
Οι πιέσεις που δέχεται ο αμπελώνας της Σαντορίνης από τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη του νησιού τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλες. Όμως, το μεράκι και η γνώση των αμπελουργών και των οινοποιών, που ακολουθούν τη σύγχρονη οινική νομοθεσία και αξιοποιούν τις κοινοτικές ενισχύσεις για την ανάδειξη και προστασία των μοναδικών χαρακτηριστικών του αμπελώνα της Σαντορίνης, εξασφαλίζει το μέλλον ενός από τους αρχαιότερους αμπελώνες στον κόσμο.
Η μακρά αμπελουργική και οινοποιητική παράδοση δεν ήταν δυνατόν να μην συσχετιστεί με την τουριστική ανάπτυξη του νησιού. Έγιναν σημαντικές επενδύσεις στα οινοποιεία, ώστε αυτά να γίνουν επισκέψιμα και να αποτελέσουν φιλόξενους χώρους υποδοχής των επισκεπτών που επιθυμούν να γνωρίσουν τα αγροτικά προϊόντα του νησιού. Γευσιγνωσίες, ξεναγήσεις σε χώρους παραγωγής και αμπελώνες, επισκέψεις σε μουσειακούς χώρους και παραδοσιακές κάναβες είναι μερικές από τις επιλογές που παρέχονται στους επισκέπτες.

Διασκέδαση

Όπως και αν εννοείτε τη διασκέδαση, αποκλείεται να μη βρείτε αυτό που σας ταιριάζει στη Σαντορίνη. Οι επιλογές που προσφέρει το νησί είναι πολλές και καλύπτουν κάθε γούστο, δίνοντάς σας τη δυνατότητα να ζήσετε τόσο κοσμοπολίτικα όσο και έντονα, όπως πουθενά αλλού στον κόσμο.
Τα Φηρά αποτελούν το πιο κομβικό σημείο του νησιού για τη νυχτερινή διασκέδαση, με ευρεία γκάμα επιλογών για όλες τις ηλικίες και τις προτιμήσεις. Τα cocktail bars με θέα τη μαγευτική Καλντέρα είναι ιδανικά για να ξεκινήσετε το βράδυ σας σε χαλαρούς ρυθμούς. Η καρδιά της διασκέδασης χτυπά στην οδό Ερυθρού Σταυρού –ή αλλιώς και bar street– όπου τα bars και τα clubs θα σας παρασύρουν σε ένα ξέφρενο γλέντι υπό τους ήχους της mainstream, pop, rock, R&B και φυσικά ελληνικής μουσικής. Συνεχίστε ακολουθώντας το πλήθος προς τα μεγαλύτερα clubs του νησιού και διασκεδάστε μέχρι το επόμενο πρωί! Όσο περνάει η ώρα, οι ελληνικές επιτυχίες επικρατούν, το κέφι ανεβαίνει στα ύψη, ο κόσμος ξεφαντώνει στα τραπέζια και στα μπαρ, δίνοντας στους τουρίστες μία πρώτη γεύση για το τι θα πει ελληνική διασκέδαση.
Αν επιθυμείτε να απολαύσετε το ποτό σας σε πιο ήρεμους ρυθμούς μακριά από τα πολύβοα clubs, μείνετε στην πλευρά της Καλντέρας. Εκεί, θα βρείτε ήρεμα μπαράκια με ιδιαίτερη διακόσμηση και θέα που κόβει την ανάσα, για μοναδικές στιγμές χαλάρωσης και κουβεντούλας. Για τους πιο ρομαντικούς και για όσους επίσης αποφεύγουν την έντονη διασκέδαση, η Οία αποτελεί μία ακόμα καλή επιλογή. Ανακαλύψτε τα μικρά μπαράκια με lounge μουσική, άνετους καναπέδες και θέα στην Καλντέρα για να περάσετε ένα αξέχαστο βράδυ.
Μία διαφορετική πρόταση διασκέδασης είναι τα συγκροτήματα που παίζουν κατά καιρούς ζωντανή μουσική soul, funk και ethnic σε αρκετούς χώρους του νησιού και οι διάσημοι DJs από όλο τον κόσμο που φιλοξενούνται στη Σαντορίνη για περιορισμένες βραδιές, ξεσηκώνοντας το κοινό. Επίσης, αν είστε τυχεροί ίσως πετύχετε κάποια από τις ειδικές βραδιές που διοργανώνουν μεγάλα κέντρα του νησιού, με ζωντανή ελληνική μουσική.
Μπορεί η Σαντορίνη να μένει άγρυπνη τα βράδια, αλλά και κατά τη διάρκεια της μέρας το κέφι μένει αμείωτο. Τα beach bars στον Περίβολο, στην Περίσσα και στο Καμάρι προσφέρονται για να απολαύσετε δροσερά cocktails υπό τους ήχους δυνατής μουσικής, δημιουργώντας με ευκολία συνθήκες διαρκούς διασκέδασης, μέχρι την ώρα που ο ήλιος δύει. Όσοι αρνείστε να αποχωριστείτε το βράδυ τις πανέμορφες παραλίες, στο Καμάρι και στην Περίσσα θα βρείτε μπαράκια δίπλα στη θάλασσα είτε για chill out καταστάσεις, είτε για χορό και beach party μέχρι πρωίας.
Το σίγουρο είναι πως όπου και αν σας οδηγήσει η διάθεσή σας, η νυχτερινή ζωή της Σαντορίνης θα σας συναρπάσει!

Αγορές

Οι βιτρίνες των εμπορικών καταστημάτων της Σαντορίνης σίγουρα δε θα σας αφήσουν ασυγκίνητους, ακόμη και αν δεν κατατάσσεστε στους φανατικούς του καταναλωτισμού. Τα Φηρά αποτελούν το κέντρο της αγοράς του νησιού, με τα πολυσύχναστα σοκάκια του να είναι γεμάτα από μαγαζιά ικανοποιώντας και τα πιο απαιτητικά γούστα. Εκεί θα βρείτε την gold street, ή αλλιώς οδό Υπαπαντής, η οποία θεωρείται από τις μεγαλύτερες αγορές χρυσού στην Ελλάδα. Τα τελευταία σχέδια κοσμημάτων από επώνυμους οίκους της Ελλάδας και του εξωτερικού συγκεντρώνονται στα καταστήματα της gold street, που σας δίνουν ιδέες για δώρα τόσο για σας όσο και τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Στα Φηρά, θα βρείτε πολλά μαγαζιά με χειροποίητα κοσμήματα από ασήμι και άλλα πολύτιμα υλικά, σε σαφώς πιο προσιτές τιμές. Σε όλους τους εμπορικούς δρόμους της πρωτεύουσας της Σαντορίνης, κυκλοφορούν επίσης, οι τελευταίες τάσεις της διεθνούς μόδας σε ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ, από μεγάλους οίκους του εξωτερικού, ενώ σε κεντρικό σημείο των Φηρών υπάρχει μεγάλο κατάστημα καλλυντικών με μεγάλη ποικιλία σε αρώματα και αντιηλιακά.
Δε θα μπορούσαμε να μην κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στη φιλότεχνη πλευρά της αγοράς της Σαντορίνης, αφού τόσο στα Φηρά όσο και στο υπόλοιπο νησί υπάρχει πληθώρα καταστημάτων όπου φιλοξενούνται έργα τέχνης σπουδαίων καλλιτεχνών. Στο εμπορικό κέντρο Φάμπρικα των Φηρών, θα βρείτε τη γκαλερί του γνωστού καλλιτέχνη Γιώργου Κυπρή, με μοντέρνα γλυπτά φτιαγμένα από γυαλί και μέταλλο, καθώς και μοναδικά χειροποίητα κοσμήματα. Στο ίδιο εμπορικό κέντρο μπορείτε να αγοράσετε επίσης, έργα ζωγραφικής του Θηραίου καλλιτέχνη Χριστόφορου Ασιμή. Εκτός από τα Φηρά, εικαστικές δημιουργίες διατίθενται και σε άλλες περιοχές του νησιού. Στη Μεσσαριά, θα βρείτε μαρμάρινα γλυπτά του Γρηγόρη Κουσκουρή, στη διασταύρωση για το Ακρωτήρι κεραμικά του Ανδρέα Μάκαρη, στο Φηροστεφάνι κεραμικά του Ανδρέα Αλιφραγκή, ενώ σε παραδοσιακό κτίριο του 19ου αιώνα στο Μεγαλοχώρι έργα τέχνης της Ιωάννας Μπάμπαρη.
Εξίσου σημαντική είναι και η αγορά της Οίας, αν και λιγότερο αστραφτερή και περισσότερο έθνικ σε σχέση με αυτή των Φηρών. Στα γραφικά μαγαζάκια του οικισμού, συγκεντρώνονται αντικείμενα και έργα τέχνης διαφορετικών πολιτισμών, που δε θα σας αφήσουν ασυγκίνητους. Στον κεντρικό πεζόδρομο, μπορείτε να κάνετε μία στάση στο εργαστήριο αγιογραφίας του Δημήτρη Κολιούση και στις γκαλερί των Βασίλη Κύρκου και Σταύρου Γαλανόπουλου, ενώ στη Φοινικιά θα βρείτε πίνακες ζωγραφικής της Φρειδερίκας Νομικού. Επίσης, στην Οία μπορείτε να αγοράσετε υφαντά από το παραδοσιακό υφαντήριο και κάθε λογής ενθύμια, όπως σε κάθε σημείο του νησιού άλλωστε, που θα σας θυμίζει την επίσκεψή σας στη Σαντορίνη.

Αναψυχή

Αν κατά την παραμονή σας στο νησί αναζητάτε την περιπέτεια και την ένταση που χαρίζουν τα θαλάσσια σπορ και οι αθλητικές δραστηριότητες, τότε να είστε σίγουροι ότι η Σαντορίνη δε θα σας απογοητεύσει. Σε πολλές παραλίες του νησιού μπορείτε να συνδυάσετε την ηλιοθεραπεία και το μπάνιο με διάφορα θαλάσσια αθλήματα καθώς, οι επιλογές είναι αρκετές. Στην Περίσσα, στον Περίβολο και στο Καμάρι μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε jet ski, wake board, parasailing, wind surfing, canoe – kayak και πολλά άλλα. Για εσάς που αναζητάτε να ανακαλύψετε τη μαγεία της υποβρύχιας εξερεύνησης, ο ηφαιστειακός βυθός της Σαντορίνης αποτελεί την ιδανικότερη επιλογή. Οργανωμένα καταδυτικά κέντρα θα βρείτε στο Καμάρι και την Περίσσα. Μπροστά από τα πιο trendy beach bars μπορείτε να παίξετε βόλεϊ, καθώς διαθέτουν φιλέ, ενώ στο Μονόλιθο, εκτός από βόλεϊ στην παραλία, μπορείτε να παίξετε μπάσκετ και ποδόσφαιρο στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους της αμμουδιάς. Επίσης, στην Περίσσα μπορείτε να συνδυάσετε το μπάνιο σας με τη διασκέδαση στις νεροτσουλήθρες του water park που θα βρείτε εκεί. Αν αγαπάτε την ιππασία, ο ιππικός όμιλος στην Έξω Γωνιά θα σας προσφέρει τη δυνατότητα να καλπάσετε στην ήσυχη παραλία. Στο Εμπορείο, θα βρείτε πίστα για go cart, στον Πύργο πίστα για moto cross ενώ στη Μεσσαριά αθλητικό κέντρο με γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ και mini soccer 5x5 και 9x9. Αν πάλι δε θέλετε να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς γυμναστήριο, στην Έξω Γωνιά, τη Μεσσαριά και τα Φηρά υπάρχουν γυμναστήρια που προσφέρουν ημερήσια και εβδομαδιαία προγράμματα. Στον Καρτεράδο, υπάρχουν επίσης γήπεδα τένις και στο Μεγαλοχώρι ειδικοί χώροι για paintball.

Εκδηλώσεις

Συνέδρια και ταξίδια κινήτρων
H Σαντορίνη είναι ένας από τους καταλληλότερους προορισμούς στην Ελλάδα για επιστημονικά και επαγγελματικά συνέδρια και συναντήσεις μέχρι 250 ατόμων. Τα τελευταία χρόνια έχουν φιλοξενηθεί στο νησί περισσότερα από 250 συνέδρια και συναφή γεγονότα και ανάμεσα σε αυτά διάσημα διεθνή επιστημονικά συνέδρια, επίσημες διακρατικές συναντήσεις και συνέδρια γνωστών πολυεθνικών επιχειρήσεων και οργανισμών. Τα πλεονεκτήματα της Σαντορίνης ως συνεδριακός προορισμός είναι οι πολύ καλές συνεδριακές εγκαταστάσεις της, προσφέρεται η δυνατότητα άφιξης στη Σαντορίνη με απευθείας πτήσεις charter και με πτήσεις άμεσης ανταπόκρισης από το εξωτερικό και τέλος, η ποικιλία των ξενοδοχείων και καταλυμάτων, το εξαιρετικό φαγητό της και το μοναδικό κρασί της.